user_mobilelogo

Irm van Joppe Piet

 

 

Irm van Jóppe Piet sjrieft…

Óp 15 mei was de leeste dag van de isjhéjlige.

Mamertus – Pankratius – Servatius – Nonifatius en de Kalte Soffie...

Tja wòrumm sjrief ik hierövver? Gewoon umdè ik toen èn óns mam daacht. Fia van Joppe Piet. Zéj haa dan aaltidj naamfést, dè vónge wéj aaltidj leuk. Dan kwame in de jòrre 50 nog Opa en Oma utj Duitsland.

Ók tantes en Ónkels, en waar ‘t aaltidj fést in heuzje Joppe. Allieén al ’t waachte óp de bus wòr ze mi kwame. ’t Is in die tidj wòr ik straks min ròl speul in de revue. Wéj Hollanders viere de verjèùrdag en Duitsland de naamdag.

Vanaovend wér ’n ónzittende sjòn rippetiesie gehad. Echt super. Leuk, en ’t kriegt als mèr mieër vèùrem. We lache duk wà af.

En nòjt is ’t chaoties en leest waar ’t t’r ‘ne kieër zò wèèrem dè ik daacht, min god ik smilt béjnao. Ieën van de nónne vertéélt dan: ”Ik bén bezig mi ’t oefene van ’n liedje echt, de soep kóókt övver, ik zing dansend dur de keuke en krieg ’t liedje nie mèr utj minne kóp”. Di is toch kéj leuk. Heerlek um d’r zò mi bezig te zin.

Toch gao ik nao de rippetiesie drèk nò husj. D’r waar wér ’n dréjging in Brussel, in de straot wòr min kléénjdaochter téjdelek wónt. ’n Òwtóbóm pffffffffff. Mèr intusse is ’t gevaor geweeke en is de afzitting ópgeheve.

Irma als een echte Tiroolse Dirndl

Gelukkig is de blokkade in minne kóp wér wég. Ge hét van die daag dan kanne ge òw nèrreges óp kónsentrere. Mèr nò wér ‘s ’n fikse aovendwandeling véélt me wér vanalles in.

Toe we in ’t begin van de rippetiesie óns skript durlaaze, kwame d’r ’n paar Oosteriekse dames in veur. En béj de naam Oosteriek, gòn béj méj alle toeters en belle rinkele, (min lievelings land). Éjgelek, wil ik zòn rol wal en ónze Ellen hi ‘ne echte òrriezjienele DIRNDL. Jao jao ge moet meedinke. Òjt héb ik die gekrigge van min vriendin Renate Köll utj Tirool.

Mèr dan kumt ‘t. Péést tjie wal of péést tjie nie? Méj péést tjie nie.

Ècht goe geprebeerd. Josje, min kléénjdaochter perst me mee d’r in. ’t Is gén gezeecht, mi wà gèkkighéjd make we d’r ’n fotosessie van. Géft niks we hébbe zòveul módelle béj de revuu, dè t’r wal iemes is die ‘m péést. En ik héb ók ’n hél andere rol, mèr dè is vur ‘ne andere kieër.

Éns in de dréj wééke kómme we béj elkaar. En ik ving ’t geweldig wà de jeugd vur iedeeje hi en wà die allemòl kanne. Dan zie ge, às ge gelieërd hét, wà dè vur vruchte afwèrrept. In ieder geval mieër às mi de VGLO.

Mèr ge béént nòjt te awd um nòg wà te lieëre en mi 70 hé ge ók lééveslesse gehad.

Wéj, dè zin Jeroen, Anouschka, Loes, Logo Loes en ik zèèlef. Dan kumt t’r ók aaltidj tieë of koffie èn te pas. Mèr dan zi de gasthieër Jeroen, géllie béént nie zò van kuukskes of sjóklaatjes. Ik zég dan ók: “Nee dè klòpt, héb ik ók nòg gén gezie.”

Jè natuurlek lache we óns dan ‘ne bult.

Irma voor een Volkswagen T2 CamperbusÓk is énne van de speulers pappa gewórre, we hébbe natuurlek meusjkes gehad....blaow. De uurste revue beebie!! Ik hoop wal dè ze ‘m Mééls lieëre. Mèr nòw héb ik nog ‘n sjòn verhaaltje.

’t Kèmperbuske

Min gròtste wens is um nog ‘s ‘ne kieër mi ’n WESTFALIA-CALAFORNIA buske, Europa rónd te réjje. Dè is ’n Kèmperke!!!

Lekker vréj, sjòn plekskes bezuuke. Ók zég ik dan duk, vur de flaowekul, liefst mi ‘ne hómó. En wòrrum???? ’t Zin zulleke lieve manne. Ze kanne kóke, poetse, hé ge nekklachte, wérd òwwe nek gemasseerd en verder gén gedoe.

En dan zie ik inéns ’n foto, van de prissentasie van DE REVUE, en wòr stap ik utj? Krèk jao. Utj zullek buske, mèr ik haa de foto nie gezie. Dus toe ik die zach daacht ik drèk, dè zal ik òjt mèr ’s ópsjrieve. ’t Is en blieft minne droeëm.

Dus....wie wét!