Sòtterdes saoves gao ik dukker nò min vriendin Gerrie Berben. Dòr hébbe we um de stómste dinge lol.
D’r wérd dan ók wal us övver de revuu gepròt. Nòw zitte we mi z’n dréjje wa te karte en dan begin ik tege Gerrie inéns min tekst te doe. En die begeent mi de weurd: “Goejemiddig Ger”, en Gertje die kiekt me èn en zi nog: "Irm????"
En as ik klaor bén vraog ik hél ónnuuëzel: “Hoe vinge ge dè ik min tekst kén?” En zéj zi dan óp z’n Masbrees: “Méédje ich versjrók mich, ich dink ut kindj is gek gewore”.
En dan kómme we nie béj van ’t lache. Toch wal sjòn ’n bietje gek.