’t Kedoo van min kinjer vur minne 70ste verjèùrdag. En dan liekt ’t me leuk de tekst van de Berlijnse muur af te lééze. Gewoon umdè ik die toch wal övveral mee hin neem.
Zitte we óppe ALEXANDERPLATZ óp ’n terras, dan toch mèr èffe min tekst. Of óns mam ’n bietje maf is!!! “Nee”, ving ik. Heerlek gewoon de ster utjhange. Hi, hi.
Loeëpe…
Óp vréjdigmèèrege gao ik mi inkele mense aaltidj loeëpe. ’n Uurke. Dòrnao drinke we koffie, as iederieën wég is gé de tillefoon. Iemes hi te veul koffie ópgesjut, Sjaantje Derks, hé ge tidj en zin in ’n bèkske? Mèr jao, in ieder geval mieër zin dan in poetse.
Dan hébbe we ’t övver de revue en övver de ròlle en dè ik Nel speul. En wà zi Sjaantje: “Ooh PómpNel”. Dè héb ik nòg nòjt gehuuërd. Wal leuk um èffe te vermelde. En övver de nónne, dè t’r ’n nón waar die ze ók “Siegerettepiepke” noemde. Wà ik hier àllemòl zò sjòn èn ving is, dè ge d’r al mèr mieër dur koomt te wete utj dien tidj.