Wà ‘ne versjrikkeleke dag. Ik ha al gén zin mèr um óp te stao.
Dan gé de tillefoon en ’t is óns Ellen. Mam hé géj ’t néjs al gehuuërd….nee? ‘Ne ènslag óp Brussel-Zaventem Airport….oooooh nee hè!! En dan beseffe ge dè óns kléjnjdaochter dòr övver 4 daag staazje gé loeëpe.
Wòr wéj geluk hébbe, hébbe andere nòw ónzittend veul verdriet. Ik bén behuurlek van de wap, ók umdè ge blééj béént dè ze dòr nog nie waar. Ik gao gewoon mi ’n vriendin sjakke um óp andere gedachte te kómme.
As ik tusj bén gao ik drèk de keuke in, want ik krieg 3 ééters. Mak dan ók mèr vur de 4 ééters van mèèrege zò witj alles klaor. Prebeer dan toch wér min tekst, mèr ’t lukt nie…
Um 20.00 uure nò de rippetiesie en jao huuër dòr bénne ge afgeléjd en fokusse ge òw óp ’t spel. En ’t is wér ‘ne hélle sjònne aovend mi sjòn vertraowde mense um me hin. Nao de rippetiesie réj ik nò Wért um èffe min kléjnjdaochter Naomi te knuffele. Druk, druk, druk, mèr dè bén ik, af èn toe ’n bietje chaoties en héb ’n bietje ADHD (vólle maon soms?)